نماز یعنی مؤدبانه در خانه خدا ایستادن و از سر ادب و تواضع، اقرار به عبودیت کردن.
اگر عاشقانه یا فقیرانه هم نتوانستی بروی در خانه خدا، باید مؤدبانه بروی.
گای از اوقات انسان با همه نیاز یا علاقه اش به خدا، حس مناجات عاشقانه و یا گدایی در خانه خدا را ندارد.
ولی همیشه می توان ادب را رعایت کرد...
استاد پناهیان...